Ik woon ruim vier maanden op mezelf, en ik begin er nu een beetje aan te wennen. Thuis wonen lijkt al weer zo ver weg, net als de uren op de middelbare school. Van sommige dagen hier heb ik het idee dat het bepalende dagen zijn, alsof dit de dagen zullen zijn die beschreven worden in een roman, wanneer het gaat de ontwikkeling van het personage.Toen ik laatst mijn ouders bezocht legde ik uit uitgeknipte scrabbelletters van een oude reclameposter de zin you will enjoy time to be en ik denk dat dat de huidige staat van zijn wel omschrijft. Ik hou van deze stad, haar mensen, wandelen over het strand, fietsen en dan de ontluikende lentezon op mijn huid voelen, de overvolle boekwinkels, dansen als niemand kijkt. Ik heb me zelden zo content gevoeld met het bestaan dat ik leid.